مدعیان خط امام مردود مرداد!

چه حکیمانه سخنی است از امام راحل که اهل قلم، هم در برابر آنچه می نویسند مسؤولند، هم در برابر آنچه باید بنویسند و نمی نویسند!
از قضا متن پیش  رو از آن مطالبی است که اگر ننویسم، گمانم نه جوابی برای خدا خواهم داشت، نه البته پاسخی برای روح خدا! من اما راستش می خواستم همان هفته پیش این یادداشت را بنویسم اما فکر کردم صبر کنم بهتر است! یک هفته ای صبوری پیشه کردم تا ببینم این داعیه داران محترم خط امام چه واکنشی از خود نشان می دهند!
یک هفته ای صبر کردم تا ببینم آن عزیزی که توسط این داعیه داران «یادگار امام» خوانده می شود، چه واکنشی از خود نشان می دهد! یک هفته ای تحمل کردم تا ببینم حضراتی که علی الدوام مایه از رفاقت دور و دراز خود با حاج  احمد آقا می گذارند، چه واکنشی از خود نشان می دهند! مسبوق بر بعضی سوابق، شاید تصور کنید توقع داشتم چند نفری از این جماعت، از شدت غصه غش کنند یا چه می دانم؛ حتی قالب تهی کنند، لیکن نه! توقع من تنها و تنها «جواب» بود! جوابی البته فراخور توهین های صورت گرفته و متناسب با دروغ های نسبت داده شده! دیگر کدام اهانت به امام بزرگوار ما، بزرگ تر از اهانت مدنظر؟! و کدام دروغ بستن به او، بزرگ تر از دروغ های مدنظر؟! من واقعا عذرخواهم اما در آن فایل مدنظر، واقعا ناسزایی هم باقی گذاشتند؟!

در همین بحبوحه، شگفتا! جناب مجید انصاری خط امامی، مصاحبه می کنند و از آقای روحانی به عنوان مظلوم ترین رئیس جمهور یاد می کنند! نیز متذکر می شوند ما تاب تحمل اهانت به رئیس جمهور را نداریم! امان از مظلومیت روح خدا! امان از مظلومیت خمینی! اندازه چندین توپخانه، انواع و اقسام اهانت و دروغ و ناسزا به امام بزرگوار ما نسبت داده شد اما اغلب این مدعیان خط امام «روزه سکوت» گرفتند! چند نفری هم که اظهار نظری کردند، در حد شلیک چند گلوله مشقی بود! که نخیر! امام همچنان محبوب است! این شد جواب آن حجم بلندبالا از دروغ و افترا به خمینی بت شکن؟! همین؟!
یعنی «خط امام» فقط یک افه ی تبلیغاتی است که تا می توانیم از امام آبرو کسب کنیم و تا می توانیم امام را خرج خود کنیم اما برای یک بار هم که شده راضی نباشیم خودمان را آنچنان که شایسته و بایسته است هزینه امام کنیم؟! من تعجب می کنم از جماعتی که اندک اهانتی به خود را تحمل نمی کنند اما وقتی به امام مظلوم ما می رسد، این همه گشاده دست می شوند! من تعجب می کنم از جماعتی که این همه نان رفاقت خود با مرحوم حاج احمد آقا را می خورند و به درست یا غلط، ادعاهای دور و دراز در باب این رفاقت دارند اما وقت حادثه، حاضر به ارائه ۲ خط جواب درست و درمان نیستند! براستی این رسم کدام رفاقت است که امام و یادگارش را اینگونه تنها بگذاریم، آن هم در مواجهه با منافقین بدتر از کفار؟! آن هم توسط مدعیان خط امام؟! آن هم از سوی مدعیان دوستی دیرینه با حاج احمدآقا؟!
طرفه حکایت اینجاست که موضوع مربوط به فایل مدنظر، مربوط به همان سالیانی می شود که همین مدعیان خط امام، زمام اغلب امور را در دست داشتند! یعنی بخشی از بار اهانت ها و دروغ های مد نظر، سوار بر شانه خود حضرات است! و موضوع جوری بود که اگر آقایان به صحنه می آمدند و موضع متناسب اتخاذ می کردند، حتی یک تخم مرغ هم وارد سبد جریانی که امروز اصولگرا خوانده می شود، نمی شد! پس چرا آقایان مایه لازم را نگذاشتند؟! آیا جز این است که مستند به صدها واقعیت غیرقابل انکار، ایشان تاب اندک اهانتی به خود را ندارند؟! پس چرا آقایان مایه لازم را نگذاشتند؟! آیا چون بیشتر پای خمینی در میان بود؟! آیا چون بیشتر پای حاج احمد آقا در میان بود؟! آیا چون بیشتر پای انقلاب در میان بود؟! آیا چون بیشتر پای اصل ولایت فقیه در میان بود؟! آری! چون بیشتر پای خمینی در میان بود و الا این جماعت و سکوت در برابر اهانت؟! مع الاسف جماعتی هستند که حتی اهانت هم به ایشان نشود، با هزار و یک ترفند، خود را در جایگاه مظلوم قرار می دهند که به ما توهین شده! که کاش فقط همین! عاقبت اینگونه مواقع مدعی می شوند به امام توهین شده!

خب! حالا دیدیم عکس العمل شما عالیجنابان را در برابر اهانت به امام! و فهمیدیم چقدر صداقت دارید در این ادعای خط امام خواندن خود! آن عزیزی که ادعای اجتهاد دارد، اگر ناظر بر موضوع مد نظر نخواهد از سواد فقهی خود مایه بگذارد و از حکم امام علیه منافقین محارب دفاع کند، دیگر کجا می خواهد علم را در میدان عمل هزینه کند؟! و آن عزیز باید فهمیده باشد که مدعیان رفاقت با پدرش، چقدر حاضرند خود را خرج حاج احمدآقا کنند!
صدالبته همه دروغ های بسته شده به امام و حاج احمد آقا جواب دارد که در این چند روز اخیر، مشاهده کردیم و دیدیم و خواندیم که عمده بار این پاسخگویی، کمافی السابق افتاد روی دوش جریان اصیل انقلابی اما براستی که مردادی سراسر مردودی بود این مرداد ۹۵ برای داعیه داران خط امام! سلام آقای موسوی خوئینی ها! سلام آقای دعایی! سلام آقایان انصاری! سلام موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام! سلام جناب سیدحسن خمینی! و سلام الباقی حضرات!
حالا حق داشتم در آن سال آمیخته به فتنه علیه انقلاب خمینی بردارم بنویسم که «موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام، وصیتنامه شهداست»؟! همان شهدایی که «خمینی را تنها نگذارید» اصل کاری ترین وصیت وصیتنامه شان بود! همان شهدا! وصیتنامه های شان هست! یعنی این را هم ما فرزندان شهدا که در دهه ۶۰ تازه داشتیم با گردوغبار یتیمی بر صورت خو می گرفتیم و ایتامی کوچک بیش نبودیم و دستی بر اسناد و مدارک نداشتیم، باید از خمینی دفاع کنیم؟! باکی نیست! دفاع می کنیم! می رویم، می گردیم، پیدا می کنیم، می خوانیم و می نویسیم و دفاع می کنیم! هیهات! ما خمینی را تنها نخواهیم گذاشت!

☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼
منبـــع : بچه های قلم  http://bachehayeghalam.ir/?p=47256