اشعار ویژه شهادت مسلم بن عقیل علیه السلام - بخش چهارم

بهترین مهمان
دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

من کوفه راچون مردگان بی درددیدم     نـامردهاشان را بـه شکل مـرد دیدم
این ناسپاسان جمله اشبـاه الرجالند     خصـم رسـول و حیــدر و قــرآن و آلند
اینـان بـه آن دستی کـه با من عهد بستند     عهد من و فرق مـرا با هم شکستند
تنهــا نــه در کـوفـه مــرا آواره کردنـد     قـلبـم دریـدنـد و لبــم را پــاره کـردنـد
این شهرراپیوسته نامردی به من بود     ای قوم تنها مـردشان یـک پیـرزن بود
زن ها ز نـامــردان کــوفـه وا نمـاندنـد     از بـــام ها بر فرق من آتش فشاندنـد
مــن جـان نثـــار عتـــرت خیرالانــامم     صید بــه خــون غلطیـده بـالای بــامم
وقتی که خودرا ازعطش بیتاب دیـدم     عکس لـب خشک تــو را در آب دیدم
در موج خـون دریـای لارا دیـدم امـروز     از بــام کــوفـه کـربلا را دیــــدم امروز
انگـار مـی بینــــم جـــراحــات تنـت را     خـــونین بـه چنـگ گـرگها پیراهنت را
انگــار  بینـــم لالـــــه هـای پـــرپـرت را     پــاشیده از هـم عضوعضـو اکـبـرت را
انگــار مـی بینــم که بعد از قتل یاران     هم تیــــربـاران می شوی هم سنـگ بـاران
انگــار مـی بینـــم ذبیــــح کــوچکت را     زخــم گلــوی شیـرخــواره کــودکت را
انگار می بینــم کـه با اشک دو دیـده     داری به روی دست خـوددست بریده
انگـر بینـم غـــرق خــــون آیینــه ات را     جـای سم اسبان و زخـم سینه ات را

انگار بینم شمـر مـی آید بـه گودال
انگار بینم می زنی در خون پر و بال

****  

...انگـار دیـدم جان شیـرینت فـدا شد     زهرا نگه کرد و سرت از تن جدا شد
من بهترین مهمان شهـرکوفـه هستم     مهمـان قصابـان شهـرکـوفـه هستـم
لب تشنـــه از پیکر جـدا گردد سر من     آویــــــزه گــــردد بــر قنــاره پیکـر من
تنهـا نــه ایـن نامرد مردم می کُشندم     در کـوچه های شهرکوفه می کِشندم

«میثم» شـرار از نظم جانسوزت فشاندی
بس کن که دل ها را به بحر خون نشاندی

حضرت مسلم علیه السلام
دودریا اشک1- غلامرضا سازگار

لبم خشک ودلـم کانون آتـش،دیده دریایی     سرِ بشکسته ازسنگم به خون بخشیده زیبایی
بیـا ای یـوسف زهرا تو مسلم را تماشا کن     که سردادن به راه توست، شیرین و تمـاشایی
نبایــد مـرد بیـن دشمنـان گریـد، بیـا بنگـر     که دریک شهر دشمن برتو می گریم به تنهایی
تمـام خانه ها شد بسته بر رویم، خـدا داند     سه شب درکوچـه های کـوفه کـردم راه پیمایی
بـه جان مادرت زهرا میا کوفه که می بینم      شـود پــرپـر بـه پیش دیـده ات گـل های زهرایی
میا کوفه که می تـرسم به پیش دیده زینب     کنـد بـر نـی سرت هم دل ربـایی، هـم دل آرایی
میا کوفه که می بینم سرت را بــا عـزیزانت     میـــان دشمنـــان داریـــد بــزمِ گــردِ هـم آیـی
میا کوفه کـه می بینم برای طفلِ عطشانت     کنـد بـــا اشـکِ خجــلت دیـده عباس، سقایی
میا در کوفه ای چشم خدا!زیرا که می بینم     شــرار تشنـگی می گیـرد از چشم تـــو بینایی

اگـر «میثم» ره و رسم گدایی را نمی داند
ندیده از تو ای مولا به غیر از لطف و آقایی

نوحه حضرت مسلم علیه السلام
صیام تا قیام 2 - غلامرضا سازگار

این تن خستۀ من         اشک پیوستـۀ من
این لب پاره و این         فرق بشکسته من

همـه از زخم زبـان بر جگرم چنگ زدند
کوفیان بر سرهر کوچه مرا سنگ زدند

یا اباعبدالله

جگـرم تفتیده         دو لبم خشکیده
عوض آب آتش          به سرم باریـده

بنویسیــد بــه یــاد عطش رهبــر من
بالب تشنه جدامی شود از تن سرمن

یا اباعبدالله

ای خـدا یــار کجاست         کوی دلدار کجاست
آتش وسنگ کم است         چوبــۀ دار کجاست

دست من بسته ولی باسر و جان یار توام
فکـر بی دستــی عبــاس علمـــدار تـــوام

یا اباعبدالله

عمرمن گشت تمام         زیر تیغ و لب بام
بــه تــو و زینب تــو         گویم از دور سلام

نــام تـو بـود بـه لـب تـا نفس آخـر من 
تو بکش دست نوازش به سردختر من

یا اباعبدالله

زخم من زیب تنم         واحسینا سخنم 
می رود یاد سرت          کوچه کوچه بدنم

در همین کوچه که برخاک مرا غلطانند
کوفیـان بـر سـر نی رأس تـو را گردانند

یا اباعبدالله

حضرت مسلم علیه السلام
صیام تا قیام 2 - غلامرضا سازگار

ای ســلام الله بــر جــان و تنــت     اشک و خونم هر دو وقف دامنت
سر به زیر تیغ وچشمم سوی تو     نقـــد جانـــم رونمــای روی تــو
خوش بـوَد بـا اشک دامـن دامنم     عکس لبخنــد تــو در زخــم تنم 
کیستـم مـن؟ اولیــن قربانـی ات     جـــان دو قربانــی ام ارزانـــی ات 
دور کعبــه یـاد مـا کـن یا حسین      مسلمت را هم دعا کن یاحسین
دوســت دارم ای همــه آیـات نور     دست عبـاس تـو را بوسـم ز دور
اولیــن سربـــاز میـــدانت منـــم      ذبح پیش از عیــد قربــانت منـم 
کوفیــان چون گرگ ـها چنگم زدند     در میان کوچه هـــا سنگــم زدنـد
فرقم از خـون چشمۀ زمـزم شده     حج مـا هــر دو شبیـه هم شده
حج من در پیش سنــگ و تیرهـا     حج تــو در سایــۀ شمشیرهـــا 
حج من در کــوی تـو قربان شدن     حج تــو در موج خون عریان شدن
حج من داغ دوطفل بی سر است     حج تـــو داغ علـــی اکبـــر است
حج من ســر دادن از بـــالای بام     حج تــو از کربـــلا تــا شهر شام
حج من خون گلـو افشاندن است     حج تـو بر نیزه قرآن خواندن است
حج من در کوچ ــها گردیدن است     حج تو درموج خون غلطیدن است
حج من در راه تو جان دادن است     حج تـو از صــدر زین افتادن است
هدیــۀ مـن پیکـری بی سر شـده     هدیـــۀ تـــو خیمـــه آتـــش زده
خنــده زد بــر تیــغ زخـم حنجرم      تــا بــه خـاک پـای تـو افتد سرم 
بــا وجــود آنکـــه مدیــون توانـــد      کوفیــان لــب تشنــۀ خـون تواند 
ای عزیــــز جـــان پیغمبـــر میـــا     گــر می آیـــی بــا علـی اکبر میا
تو چوخورشیدی واصغر،ماه توست      چشم تیراندازهــا در راه تـوست
روح مـــن مـــرغ لــب بــام تو بود     آخــرین ذکــرم فقط نــام تــو بود
بــاب تـــو شیــرخــدا شـاه عرب     بــر یتیمــان بــود بابا نیمـه شب
ای تــو دســت رحمت پروردگـــار     ای امیــرالمؤمنیـــن را یادگـــــار
آن علـــی را تــو ســرور سینه ای     بــر پــدر ســر تــا قــدم آیینه ای
دوست دارم تا کــه از لطف و کرم      تــو پــدر باشــی بــرای دختـرم 
دختــرت باشـد به جای خواهرش     خواهــرت زینب بـه جای مادرش 

مست صهبای وصالم کن حسین
یوسف زهــرا حـلالم کـن حسین

در مدح و مصیبت حضرت مسلم علیه السلام
یک ماه خون گرفته2-غلامرضا سازگار

ای بــــــه شهیـــدان خــدا پیشتاز     سینـــه بـــه شمشیـــر بـلا کـرده باز
مسلـم اســــلامی و اسـلام نــاب     کــــــوفــه شب تـیــــره و تـــو آفـتـاب
پیـش قــــدم از شهـــدای حسیـن     کــــرده سر و جتان به فـدای حسین
حـــــائر تــــو بـــر همـــه دارالامــان     زائـــــــر قـبــــر تــــــو امـــــام زمـــــان
بــــاب کـــــرم، بـــــاب نجـات همه     خــــــانــه بــــه دوش پســــر فـاطمه
هـــم علـــی و فـاطمـه را نـور عین     هــــم پـــــدر پـنـــج شهیـــد حسیــن
پیـش تــــــر از لیـلــــۀ میــــلاد تـــو     اشـــک فشــــان بــــوده نبـــی یاد تو
گفـت ز ایثـــــار و ســر افــرازی ات     بـــر پســـر فــــاطمـــه جـــانبـازی ات
مظهـــر صبـــر عـلـــوی، صبـــر تـــو     کــــوفـه شــــرف یـــافتـــه از قبــر تـو
عاشق حق، دل بـه تــو بازد، به تو     یــــوسـف زهـــرا بــه تــو نــازد، بـه تو
کـــوفـۀ تــــو قطعـــه ای از کـربـــلا     تشنـــه ولــــی تشنـــة صهبـــــای لا
جـــــد تـــــو یــــار نبــــی از ابتـــدا     عـــــم گــــــرامـــی تــــو شیـــر خـدا
نـــــور دو قــــــرص قمـــر فـــاطمـه     پـســــــر عمــــوی پـســـر فـــاطمـــه
همچــو ابـــوالفضــل رخـت دلفــروز     مثــــل علـــی: عــابد شب، شیر روز
مــــرغ سحـــر محـــو نـمـــاز شبت     نــــام حسیــن بـــن علـــی بـــر لبـت
نــــوبـت تـــو از شـهـــدا پیـش تـــر     غــــربـت تـــــو از همـگــــان بیـش تـر
شـب مــــه رویــت قمـــر کوچه ها     در دل شــــب رهــــگـــذر کـــوچه ها
مــــرغ دلــت پـــــر زده بـــر دارهـــا     روی تــــــو بـــــر دامـــــن دیــــوارهـــا
خستـــه ز دست خـود و بیگانه ها     بستــــــه بــــــه روی تــو در خـانه ها
کوفه چه بی عار و چه بی درد بود     پیـــــــرزنـی بیــــن همـــه مــــرد بـود
ای همــه قــربـــان دو قــربـانی ات     دو طـــفـــــــل آزادۀ زنـــــــدانـــی ات
جــز تـو که ای جان جهان تن دهد     دو طفل خود به دست دشمن دهد؟
ای رخت از خـون جبین گشته رنگ     ریختــه بـــر فـــرق تـــو بــــاران سنگ
حیف کـــه در دشمنـی ات تـاختند     بــــی خـــردان قــــدر تـــو نشنـاختند
حیف که شد غرقه به خون، پیکرت     گشـــت جــدا با لب عطشان، سرت
حیــف کــه در دل شـــررت ریختنـد     حیـــف کـــه آتـش بـه ســرت ریختند
غـــربـت تــــو در مـــلاء عـــام بــود     خـــون تــــو جــــاری ز لـب بـــام بــود
از لــب بـــــــام آن بــــدن نـــازنـیـن     گشـــت ســـرازیــــر بــــه روی زمیـن
طـــوعـــه کنــــار بــــدن پـــاک تــو      اشـــک فشـــان بـر تــن صد چاک تو
فــــاطمـه بــر زخــم تنت گـریه کرد     بـــــر دو گــــل یــــاسمنت گــریه کرد
ای بـــدنت قـــــرص مــــه آسـمـان     بستــــه بــــه پـــای تـو عدو ریسمان
رفتــــه بــه هــر ســو بـدن پـاک تو     کــــوچه بـــه کـوچه، تـن صد چاک تو
رشتـــة پیـمـــان همـــه بگسیختند     جـــسم تــــــو بــــر قنــــاره آویختــنـد

داغ تو داغ دل یک عالم است
تـربت تـو در بغل "میثم" است

نجل عقیل (قسمت اول)
یک ماه خون گرفته2-غلامرضا سازگار

ای تــن و جـــانـت سپــر هـر بـلا       کـــــوفۀ تــــو قطعـــه ای از کــربــلا
یک تنـــه خـود بـر سپهی غالبی     نجـــــل عقیــــــل بـــن ابیــطالبــی
ای ز تـمـــــام شهـــدا پیــش تــر     وصف تـــو از بیـنش مـــــا بیش تــر
پیـش تــــر از لـیلـــۀ میــــلاد تـــو     بـــــوده رســـول دو ســـرا، یـاد تــو
واقـــف اســــرار خـــدای جـلیـــل     وصــف تـــو را گفتـــه بـــرای عقیـل
روح خــــدایـی تــــو از کـــودکــی     شــد بـــه حسین بن علـی متکـی
بــــر پســـر فــاطمه دل بـــاختی     بـــا غــم او ســوختی و ســـاختی
ذکـــر خــدا شمـــع شب تــار تـو     بـــوسـة دیـــوار بـــه رخســــار تـــو
غــــربت تـــو بـــار غــم کـوچه ها     کعبـــۀ تـــو پیــچ و خــم کـوچه هــا
بــــود صـــدای قــدمت یا حسین     زمـــزمۀ دم بـــه دمــت یـا حسیــن
آه تـــــو در سیـنـــۀ دیـــوار بــــود     اشــک تـــو وقـــف قـــدم یـــار بـود
کوفه چه بی عاروچه بی درد بود     بیــن همــــه پیــرزنـی، مـــرد بـــود
زنــی کـــه مـــردانگی آغـاز کــرد     بــر تــو، درِ خــانـة خـــود بــاز کــرد
بخت به وی کردخطاب این چنین:     طــوعه بـــه مــردانـگی ات آفــرین!
وجه خدا شمع شبستان توست     جــان حسیـن است کــه مهمـان توست
ذبیـحی از نسـل خلیل است این     پـــــارۀ پیکـــــر عقیــــل است ایــن
اشـک شده مـونس تنهایی اش     خـــون چکـــد از دیــدـ دریـایی اش
زمــزمه دارد دل شـب بـا حسین     گشته طپش های دلـش یاحسین
نــالة او شعلــة تاب  و تب است     در جـگــــرش خون سر زینب است
دیــده بـه مکـه دل شب دوختــه     ســـوخته و ســـــوخته و ســوختـه
کــای علی و فـاطمه را نـور عیـن     کـــوفه میــا، کــوفه میـا، یا حسین
کــوفه محـل همـه نیرنگ هاست     دسته گل سنگدلان سنگ هاست
حــرمله بــــا تیـــر کشـد انتظـــار     تیـــر کجـــا و گلـــــوی شیـــرخــوار
تیـــــــر کجـــــا و دل افــــروختــه     تیــــر کجــــا و گلـــــوی ســـوختــه
ای بــه شــرف فـــوق خلـیل خدا     ای بـــه منـــایت ســـر و جـانم فدا

دعـا کن ای روح دعـا از کرم
تا به قدم های تو افتد سرم

نجل عقیل (قسمت دوم)
یک ماه خون گرفته2-غلامرضا سازگار

رو بـــه ســـوی قبلــه ز بــالای بام       یـوسف زهــرا بــه تـــو گـــویم سـلام
ســــلامی از لبـی کــه پـاره شده     گــــرم سخــن بـــا تـــو همـاره شده
سلامی از فــرق به خون نشسته     ســـلامی از زائـــــر دســت بـستـــه
ســـلامی از سیـنــــۀ افـــروختـــه     ســــلامی از تـشنـه لبــی سـوختـه
سلامی از یــک بـدن چــاک چـاک     که اهل کوفه می کشندش به خاک
سلام زائـــری کـــه سنـگش زدنـد     بـــر جگـــــر ســوختــه چنــگش زدند
سلام بـــــر بـــاغ گـــل یــاس تـــو     ســـلام بــــر زیـنــب و عـبــــاس تـــو
سلـام بـــر شعـلـــۀ تـــاب و تبــت     ســــلام بـــــر سـکیـنـــــه و زیــنبــت
بـــاز شـو و تـرک سفر کن حسین     جــــان مـن از کـوفه حذر کن حسین
کــــوفـه بـــود مــرکـز بــی دردهــا     کـــــوفـه بــــود محـیـــط نـــامــردهــا
رفتـــــه دگـــر پـرده ز چشمم کنار     مــی نــگـــرم بــا نـگهـــی اشــکبــار
می نگـــرم بــا جگــری چاک چاک     دسـت عــلمـــدار تـــو را روی خـــاک
این سفـــر آتـش تـاب و تب است     ایـــن سـفـــر اسیـــری زیـــنب است
این سفـــر داغ جــوان دیدن است     لالـــه بـــه تـــاراج خــزان دیدن است
این سفر سیلی و کعب نی است     چــــوب جفـــا و لب و بـزم می است
خـصـــم نهـــد داغ بــــه داغ دلــت     لیـــــک شـــــود داغ علــــی قــاتلـت

ای علـــی و فـــاطمـه را نــــور عیــن
کـــوفـــه میـــا کـــوفـه میا یا حسین

نجل عقیل (قسمت سوم)
یک ماه خون گرفته2-غلامرضا سازگار

طوعه به گرد قصر در جستجوست       شعله به دل،اشک به رخساراوست
نــالـه کنـد از دل ســوزان خــویش     در طلـب دیــــدن مـهمـــان خـــویش
طوعه به هر کوچه روان گشته ای     در پـــی آن جـــان جهــان گشته ای
در پــی گـم گشتـۀ خود می دوی     کــوچه بـه کــوچـه بـه کجا می روی
گـــریـه بــر آن پیکــر صـد چاک کن     آن تـــن پــــاره پــــاره را خــــاک کـن
این گـــل پـــرپر شده از آن توست     این بــــدن بـی ســر مهمـان توست
بـــر جگـــر ســوختـه چنـگش زدند     کـــوچه بـه کوچه همه سنگش زدند
مصـحف افـتــاده بـه خــون پیکرش     جلــــوه کنـــان بــر سـر نیزه، سرش
ســـوخته و ســــوختـه و سـوختـه     دیـــده بـــه ســـوی دو پســر دوخته
ســر بــه سر نی، نگهش در حجاز     بـــــا پســـر فـــاطمـــه گــــرم نیــــاز
کــــای بـــه فــدای تو دو فرزند من     زخـــــم تـــــو بـــر تــن گل لبخند من
از ســر مــن خــاک قـــدم های تـو     بــر جگــــرم شعـلـــۀ غــــم هـای تو
بـــر ســـر نـــی دور تـو گردد سرم     تـــــا تــــو نهـــی پــای به چشم ترم

نــالة مـن در جگــر "میثم" است
با تو دل سوخته ام همدم است

حضرت مسلم علیه السلام
یک ماه خون گرفته2-غلامرضا سازگار

به جای دسته گل،خون گلویم وقف دامانت     تـــو ابـــراهیمی و مـن هـم ذبـیح عیــد قـربانت
میـــان خنــدة دشمن بیــا از گـریه آبم کن     کــه همچون قطرة اشکی، بگردم دور چشمانت
در آب افتـــاد دنــدان مـن و کردم دعـا بر تو     مبــــادا بشکنـــد از چــوب دشمـن دُرّ دنــدانت
تـــو روح احمـد و ریحــان زهـرایی میا کوفه     که فردا می کنند این سنگ دل ها سنگ بارانت
زچشمم پرده یک سو رفته وانگار می بینم     کــه بــر گــوشم رسد از نـوک نـی، آوای قربانت
بــه ظرف آب خونم ریخت وعکس تو رادیدم      که خون چهره ات می ریزد ازلب های عطشانت
بــرای مـرد گـریه سخت باشددردل دشمن     الهــی بیـن دشمن کـس نبینـد چشـم گریانت
بــه زیر تیغ دشمن آرزویم هست این مولا:     کـــه می کــردم هـزاران بـار جـانم را به قربانت
تـــو تنهــا بـاغبـان بـاغ تـوحیدی میـا کوفه     کـه پر پـر می شود یک روزه گل های گلستانت

کرامت کن به"میثم"چشم گریانی که تا محشر
بگــریـد بــر تــــو و داغ دل و زخــــم فــــراوانـت

زخم دوباره
یک ماه خون گرفته2-غلامرضا سازگار

ز بـــام کوفـه می کنـم تـو را نظاره یا حسین!     تـو هم مرا نظاره کن به یک اشاره یاحسین!
سرو به خون نشسته ام،زائر دست بسته ام      ســلام می فـرستمت از لـب پـاره یاحسین!
لحظه به لحظه دم به دم،مرگ دوباره دیده ام     بس که رسیده بر تنم،زخم دوباره یاحسین!
میـــان خنــدة عــدو بهــر تـــو گـریه می کنم     بلکه بـه اشک دیده ام کنی نظاره یاحسین!
تیـــر بــه چلـة کمـان، کمان به دست حرمله     میا به کوفه رحم کن به شیرخواره یاحسین!
پـــرده کنـــار رفــته و می نگــرم بــه دختـرت     نه معجـرش بودبه سر،نه گوشواره یاحسین!
هـدیـــة حاجیـــان بــود بــه مسلـخ ولا یکـی     مـرا بــود در ایـن منــا دو مــاه پاره یاحسین!
بــه آسمـان دیـده ام، نظاره کن که دم به دم      در آفتـــاب ریختـم بـــر تــو ستـاره یاحسین!
نگـــه بـه مکه دوختم چـو شمع بر تو سوختم     درون سینــه ام شده نفس شراره یاحسین!

کرم کن و بـه یک نظــر به نظم "میثمت" نگر
که کرده سوز او اثر به سنگ خاره یا حسین!

نوحه حضرت مسلم علیه السلام
از صیام تا قیام-غلامرضا سازگار

نایب مصباح الهدی مسلم بن عقیل
فدایــی خـون خـدا مسلم بن عقیل
ای عزیــــز زهــرا صــاحب عــزایت

جان ما فدایت         جان ما فدایت

ای تنت از تیغ جفا شده پاره پاره
قتلگــه تــو بـــر روی دار الامـاره
نقش خاک وخون شدقامت رسایت

جان ما فدایت         جان ما فدایت

غــریب کوفــه تــو چــرا یاوری نداری
به جزدو طفل کوچکت لشکری نداری
می چکـد به زنـدان اشک لالـه هایت

جان ما فدایت         جان ما فدایت

حریم تو شکستـه شد ای امیـد کوفه
دست تو ازچه بسته شدای شهید کوفه
می کنــم شـب و روز گریـه از بـرایت 

جان ما فدایت         جان ما فدایت 

ای لب توپاره شده پر زخون دهانت
غبارغم به چهره در بین دشمنانت
قتلگــه روی بــام کوفــه کربـلایت

جان ما فدایت         جان ما فدایت

منکه امیدرحمت ازکرم تو دارم 
آرزوی زیــارت حــرم تــو دارم 
کی رسم کنار قبر بـا صفایت

جان ما فدایت         جان ما فدایت 

تو یوسف فاطمه را نورهر دوعینی
تو پسر عقیلی و مسلم حسینی
بـه عزیـز زهـرا کـن به مـا عنـایت

جان ما فدایت         جان ما فدایت

در مصیبت حضرت مسلم علیه السلام
از صیام تا قیام-غلامرضا سازگار

 جان بـر کف بـازار تـوام یوسف زهرا
 دلباختـــه دار تـــوام یـوسف زهــرا
 سوگندبه خونی که برون ازدهنم ریخت 
 من تشنـه دیـدار توام یـوسف زهرا 
 هرسو بکشانند به هر کوچه تنم را
 در سایـه دیــوار تـوام یـوسف زهرا 
 با آنکه به عشقت پدر پنج شهیدم 
 بی مایه خریـدار تـوام یوسف زهرا
 تنها نه همین لحظه که درکوفه غریبم 
 یک عمـر گرفتـار توام یوسف زهرا 
 بگــذار لـب تشنـه ببرّنـد سـرم را 
 زیرا کـه خریـدار تـوام یـوسف زهرا
 ازکثرت پیکان به بدن رسته دوبالم 
 من جعفـر طیــار توام یوسف زهرا 
 دستم زقفا بسته سرم نیز شکسته 
 من جای علمدار توام یوسف زهرا 
 فریاد ز هر زخم تنم خیـزد و گویم 
 من یاور بی یـار تـوام یوسف زهرا
 من "میثم" دلباخته ام گر بپذیری 
خـاک ره زوار تـوام یوسـف زهـــرا