«إِنَّ الصَّفَا وَ الْمَرْوَهَ مِنْ شَعَآئِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيم»(بقره/158)
همانا صفا ومروه، از شعائر خداست. پس هر كه حج خانه ى خدا و يا عمره به جاى آورد، مانعى ندارد كه بين صفا و مروه طواف كند. و (علاوه بر واجبات) هر كس داوطلبانه كار خيرى انجام دهد، همانا خداوند سپاسگزار داناست.
سؤال: مشركان و مسلمانان هر دو بين صفا و مروه سعى مى كردند، پس چه فرقى بين عمل آن دو گروه است؟
پاسخ: نيّت، به كارها ارزش مى دهد. مشركان براى لمس بت ها، سعى مى كردند، ولى قرآن مى فرمايد: براى رضاى خدا سعى كنيد. «فلاجناح عليه انيطّوف بهما»
بسيارى از كارها ظاهرى يكسان دارد، اما انگيزه متفاوت است. نظير دويدن يوسف و زليخا به سوى درهاى بسته، يوسف مى دود تا از گناه فرار كند، ولى زليخا مى دود تا گناه كند. «فاستبقا»
______________________________
(1). زيارت عاشورا.
---------------------------------------------
منبع : حجت الاسلام قرائتی،تمثيلات تفسير نور، ص:24
مطالب مرتبط
