اشعار ویژه میلاد امام علی علیه السلام - 2

سرود میلاد مولا امیرالمؤمنین علیه السلام

کعبه امشب با علی است مکه پر از «یا علی» است

بـر لـب ختــم رســل ذکر«یا مولا علی» است

امشب از ختم رسـل دل مـی بری کعبه

تا سحـر در ذکر «حیدرحیدر»ی کعبه

ای ساقی کوثر خوش آمدی حیدر

 

کعبـه از سـر تا قـدم محو دیدار علی است

ذات رب العـــالمیـن میهماندار علی است

امشب ای بیت الـولا بیت الوَلـی گشتی

تــا سحـر پروانـۀ روی علــی گشتـی

ای ساقی کوثر خوش آمدی حیدر

 

شب نشینی خداست بــا امیرالمؤمنین

نغمـۀ  عــالم شــده یــا امیرالمؤمنین

حاجیــان بیت الحـرم شـد محترم امشب

گشته مهمان در حرم صاحب حرم امشب

ای ساقی کوثر خوش آمدی حیدر

 

مرحبــا بنـت اســد شیــرداور زاده ای

روی دستت حیدر است یـا پیمبـر زاده ای

نفـس احمــد عــروۀالوثقای دین است

فــاتح خیبــر امیرالمــؤمنین اســت

ای ساقی کوثر خوش آمدی حیدر

 

روی دوش این پسر جای دست داور است

جای پای ایـن پسر شانـۀ پیغمبــر است

یا علی از لعل لب گوهرفشان مولا

بر سر دست نبی قرآن بخوان مولا

ای ساقی کوثر خوش آمدی حیدر

 

یا محمّد این پسر شیرحق شمشیر توست

در رخش آیات نور بـر لبش تکبیـر توست

یـا محمّـد یـا محمّد حیـدرت آمـد

فاتح «احزاب» و «بدر» و «خیبر»ت آمد

ای ساقی کوثر خوش آمدی حیدر

 

ای کـرامت قطـره ای از یـم احسان تو

جان ختـم المرسلین جان ما قربان تو

ای خدا را در حرم صاحب حرم امشب

عیدی مـا را عطـا کـن از کـرم امشب

ای ساقی کوثر خوش آمدی حیدر

در مدح مولا امیرالمؤمنین علیه السلام

ای دو جهـان طـور تجلاّی تو

گنــج خداونــد، تـولاّی تــو

ارض و سما خاک کف پای تو

روی خـدا روی دل آرای تـو

                            روح دو پهلوی نبی، همسرت

                             بیـت خــدا زادگـهِ مـادرت

وجه خدا، جان محمّد علی

فـاتح میــدان محمّد علی

باغ و گلستان محمّد علی

تمـام قــرآن محمّد علی

                          فوق همه خلق و همانندِ خلق

                          عبـد خداونـد و خداونـدِ خلق

روح مسیحا ز دمِ کیست؟ تو

وجـود زیـر علـم کیست؟ تو

قلب محمّد حـرمِ کیست؟ تو

بر سر دوشش قدم کیست؟ تو

                                قوام اسلام تویی یا علی

                                تمام اسلام تویی یا علی

تیغ تو بشْکست چو در کارزار

داد خداونــد تــو را ذوالفقار

بیـن زمیـن و آسمـان آشکار

گفت امیـن وحـی پـروردگار

                              سلام حق باد به مولا علی

                              نیست جوانمردی، الاّ علی

شیرخـدا شیرمحمّد علی است

بازو و شمشیر محمّد علی است

دین جهانگیر محمّد علی است

تمام تفسیـر محمّـد علی است

                                 آی همـــه فراریـــانِ اُحُــد

                          اُحُد به شمشیر علی فتح شد

کیست علی؟ به خلق عالم، امیر

کیست علی؟ ولــیّ حــیّ قدیر

کیست علی؟ امام پیش از غدیر

کیست علی؟ رفیـق پـیر فقیر

                         علی که لحم و دمِ پیغمبر است

                             فاتـح بَـدر و اُحد و خیبر است

تو از سخـن فراتـری یا علی

تو فوق وهم و بـاوری یا علی

تو هستـیِ پیمبــری یا علی

تو حیدری، تو حیدری یا علی

                                   تو گوهر ناب یمِ خلقتی

                                  تو ناشناس عالمِ خلقتی

حجّت ما بر همگـان تمـام است

غصب خلافت علـی حـرام است

علی فقط صاحب این مقام است

علی علی علی علـی امـام است

                           جای دروغ و حیله و مکر نیست

                             امـام زهـرا کـه ابوبکــر نیست

قسم به قرآن به محمّد به آل

شهادتین از تو گرفتـه کمال

بهشت دور تـو زنــد بال بال

نماز تو نماز تو کـرده حـال

                             ستاره محو اشکِ شب های تو

                              بوسـه زده دعـا به لب های تو

روز ازل محفل ما بـود و تو

حاصـل ناقابـل مـا بود و تو

لحظۀ خلقت گِل ما بود و تو

پیش تر از ما، دل ما بود و تو

                               حـال اگـر مغـز و یـا پـوستیم

                         هرچه که هستیم، علی دوستیم

من که به حد صفر هم نیستیم

تو دادی از لطف و کـرم، بیستم

حال که بـا دوستی ات زیستم

بـه روی مـن نیـاوری کیستم

                                مانده و از بـار گنـه خسته ام

                                 بیـدلم امـا به تو دل بسته ام

عنایتی کن که گدایت شوم

غباری از خاک سرایت شوم

کبوتـر نغمـه سرایـت شـوم

«میثمِ» افتاده ز پایت شـوم

                                 با همـه گفتم تـو امام منی

                                 مباد دست رد به قلبم زنی

سرود ولادت مولا علی علیه السلام

امشب از هـر شب زیباتری کعبه

از همـه عـالم دل می بــری کعبه

پــر شـد از ذکـر یــا علی امشب

شب نشینی کن با علی امشب

                 یا علی مولا علی مولا علی مولا

 

فاطمه بنت اسـد پسر زاده

در دل کعبـه قرص قمر زاده

روح ایـمـــان را در بغــل دارد

کــل قـــــرآن را در بغـل دارد

                یا علی مولا علی مولا علی مولا

 

جان پیغمبر عیـدت مبارک باد

ساقی کوثر عیدت مبارک باد

روی تـو شمـع و کعبـه پروانـه

سرفراز از تـو گشته این خانه

               یا علی مولا علی مولا علی مولا

 

یا محمّد! این دار و نـدار تو است

در خـزان غم بـاغ و بهار تو است

بیـن دشمن هـا در کنار تـو است

ذوالفـقـارش در اختـیـار تـو است

               یا علی مولا علی مولا علی مولا

 

امشب ای ساقی، کوثر به جامم ریز

شعلـه ام گــردان، آتـش بـه کامم ریز

پــر کــن ای ســاقی از می هـــویـم

پــر شـــوم از حـــق یـا علــی گــویم

              یا علی مولا علی مولا علی مولا

 

گوهر از بـحر عنـایتم دادند

از ازل جــــام ولایـتـم دادند

آنچه رزقم در شیر مادر بود

مهر حیدر بود مهر حیدر بود

              یا علی مولا علی مولا علی مولا

 

من به هر کارم علی علی گویم

تـا نفــس دارم علی علی گویـم

رشتــۀ دل بـر مهـر علی بستـم

بـا علـی بـودم بـــا علی هستم

              یا علی مولا علی مولا علی مولا

در ولادت حضرت امیرالمومنین علیه السلام

روح الامین! به بـام حرم رو، اذان بگو

بعد از اذان، ثنـای علی همچنان بگو

اوصاف شیر حق به زمین و زمان بگو

لب را بشـو بـه زمزم و با حاجیان بگو

                    کامشب شب ولادت صاحب حرم شده

                    بیــت الحــرم بــه مقـدم مولا حرم شده

 

امشـب بـه کعبه فاطمه پروانه علی است

دل دور کعبـه گـــردد و دیــوانه علی است

دست خدا به کعبه روی شانه علی است

امشب دل رسـول خــدا خـانه علی است

                             باور کنید جان به تن کعبه آمده

                             بــاور کنید بت شکن کعبه آمده

 

امشب به لـوح نقش قلم ذکر یا علی است

آوای سنـگ هـای حـرم ذکــر یا علی است

بت های کعبه را همه دم ذکر یا علی است

امشب دعای فاطمه هم ذکر یا علی است

                امشب زمین به یمن علی عرش می شود

                امشب فلـک ز بــال ملـک فـرش می شود

 

ای کعبـه جلـوۀ ازلـی را نگاه کن

مرآت حسن لم یزلی را نگاه کن

عید ولایت است ولی را نگاه کن

یا فاطمه جمال علی را نگاه کن

                              آیینه از جمال جمیل خدا بگیر

                              با چهرۀ علی زخدا رونما بگیر

 

مــادر، تمــام هستـی پیغمبـر است این

از انبیـا بــه غیـــر محمـد ســر است این

بـر خلـق آسمـان و زمین رهبر است این

دستش مبند بنت اسد، حیدر است این

              ای دخــت شیــر! بهــر نبـی شیــر زاده ای

              شیری که هست صاحب شمشیر،زاده ای

 

تو دخـت شیـری و اسدالله زاده ای

بـر جملـه خلـق، رهبر آگاه زاده ای

بهر رسول، همدم و همراه زاده ای

خـوشتر ز آفتـاب رجب، ماه زاده ای

                     نوزاد تو کز او حرم الله منجلی است

                     آیینـۀ تمـام نمـای خـدا، علی است

 

نقـش همیشـه زنـــده لـوح و قلـم علی است

در بـیــن اولیـــا بــــه دو عــــالـم علــــم علـی

تصــویــری از حقیـقت حُسـن قِدم علی است

سعی و صفا و زمزم و رکن و حرم علی است

               قرآن به وصف اوست که تکمیل می شود

               جـز او چـه کـس معلـم جبــریل می شود

 

روز نخست ارض و سما گفت یا علی

روح الامین بـه وقـت دعا گفت یا علی

آدم بـه مـــوج درد و بــلا گفت یا علی

در جنـگ هـا رســول خدا گفت یا علی

             در ذوالفقـار زمــزمــۀ لافتــی علــی است

             بر روی هر که می نگرم نقش یاعلی است

 

ای شهـریار کشور جان یا علی مدد

ای دستگیر خلق جهان یا علی مدد

ای رهنمـای گمشدگان یا علی مدد

ای ذکر اهل دل به زبان یا علی مدد

                 ما جان و دل به مهر تو آراستیم و بس

                 روز نخست از تو، تو را خواستیم و بس

 

مـرغ دلـم کبـوتر صحـن و سـرای توست

شیــرین تــریـن تـرانۀ روحم ثنای توست

مُهــر حـــلال زادگــی مــن ولای توست

هر سو که رو نهم حرم با صفای توست

                     از لحظه ای که پای به دنیا گذاشتم

                     دینی بـه جـز ولای تــو مولا نداشتم

 

گل بی نسیـم مهـر تـو پــژمرده می شود

دل بی شرار عشق تو افسرده می شود

نـــام تــو بــا کـلام خــدا بـــرده می شود

یـــاد دمــت مسیـحِ دل مــــرده می شود

                      تـو کیستـی؟ امـــام تمـام امام ها

                      بر حضرتت هماره درود و سلام ها

 

بی مِهــر تـو قبـول صلوة و صیام نیست

تکبیر و حمد و نیت و رکن و قیام نیست

تبلیـغ دیـن احمــد مــرسل تمـام نیست

مــا را بــه جــز تو بعـد پیمبر امام نیست

              این مـذهب و عقیده و ایمان"میثم"است

             حتی بهشت گـر تـو نباشی جهنم است

در ولادت مولا امیرالمومنین علیه السلام

ای کعبـه! داری یـک جهـان جان دربر امشب                       الحـق کـه از هـر شـب شدی زیباتر امشب

آغــوش جــان را بـــاز کــن جـــانـانـه آمــــد                          هنگــام قــربانی است، صــاحب خانه آمـد

جـبــــریـل را از بـهــــر دربـــــانــی بــیـــاور                       مــــانـنــد اسمـــاعیــل قــــربـانی بیـــاور

ای کعبــه! حــقِّ صــاحب خــــود را ادا کــن                         حجـــاج را در مقــــدم مـــــولا فــــــدا کـن

خیــل مـــلائـک کعبـــه را در بــــر گـــرفتـند                        بت هــا بــــه کعبــه ذکـر یـا حیـدر گرفتند

حِـجـر و حَـجــر، رکـن عـراقی، رکـن شامی                         گـــویـنـد مـــــولا مقـــدمـت بـــادا گــرامی

زمـزم، به اشک شوق، جان را شستشو ده                             هــر چـــار رکــن کعبــه را بـا هـم وضو ده

مکـــه تجــلــی گــــاه داور گشتــه امشـب                              کعبــه گـــریبان چـاک حیدر گشته امشب

ای کعـبـــه بـنـگـــر وجـــــه الله الصـمـــد را                         آغـــوش بگشــا، بـــار ده، بنـــت اســـد را

تـــاریـخ می گــویـد علــی مولود کعبه است                          مـــولـود کعبـه نـه، بگـو مـوعود کعبه است

او پیشتــر از کعبـــه بـــوده نکتــه این است                          پـس کعبـه مــولـود امیـــرالمــومنین است

مکـه بــــه تـــوفیـق ولایــــت محتـــرم شـد                           امشـب حــــرم از مقــــدم مـــولا حرم شد

ســـرّی است در این خانه باید لب فرو بست                          حتـی حـــرم ایــن راز پنهــان را ندیده ست

از چـار رکـن کعبـه پــرسیدم علــی کیـست                            گفتند بـــا حیـرت خدا هست و خدا نیست

حجـر و صفــا و مــــروه و زمــــزم نـــدانست                      از بیـت کـــردم ایــن سؤال، او هم ندانست

تصــویــر حســن غیــب در آیینـــۀ اوســـت                          قــرآن نــــازل نـــاشـده در سینــۀ اوسـت

از اول خلـقـت علــــی مشکــل گشـــا بــود                            عـــالـم نبــــود و آن جمـــال دلگشــا بــود

او از خــدا حکـــم دو عـــــالــم را گــــرفتـــه                         او در تـکــامـــل دســـــت آدم را گــــرفتــه

خــورشیـد، اســـرار درون را بــا علــی گفت                        پیش از درخشیـدن همـانا «یا علی» گفت

پیغمبــران هــم بـــا علــی بـودند و هستند                              پیـش از نبــوت بــا خــدا ایـن عهــد بستند

جبــریـل ذکـــــر «لافـتــی الاعلــی» گفــت                           حتّــی محمّــد هـم بـه خیبر یـا علی گفت

حکــم از خـــدا بــود و قلــم دست علـی بود                           در فتـح خیبـر هـم علــم دسـت علـی بود

اوصـــاف حیــــدر را نمـــایـد کـس چگــونه؟                        جــان محمـد را ستــایـد کــس چگـــونــه؟

خلقت کجـا دانــد کجـــا دانـد علی کیست؟                              تنهــا خـــدا دانـد خـــدا دانـد علی کیست

ایــن کفـــر نبـــوَد، تـــا خـــــدا دارد خـدایی                           بــا دسـت حیـدر می کند مشکـل گشایی

آنــانکه از میــــزان حـــق، حـــق را ربـــودند                       والله خــاک کفــش قنبـــر هـــم نبـــودنــد

کــی فتــح کــــرده بـــدر و احــزاب و احد را؟                      کــی کشتـه بـا یـک ضربه عمرو عبدود را؟

کــی در شــب معـــراج بــا احمـد نشسته؟                              کـی بــر سـر دوش محمـد بــت شکسته؟

کـی کـــرده در میـــلاد، قـــــرآن را قــرائت؟                         کــی خـــوانـــده بــــر کفــار آیــات بـرائت؟

کــی جــز علــی نفـس پیمبـر شـد؟ بگـویید                            آیینــۀ زهــــرای اطـهـــر شــــد؟ بـگــویید

کــی در اخــــوت شـــد بــــرادر بـــا محمّد؟                           کــی غیــر حیـــدر شـــد بـرابـر بـا محمّد؟

کـی بهــر حفـظ جـان احمـد ترک جان گفت؟                         کی جان به کف بگرفت و جای مصطفی خفت؟

کـی یـک تنـه ره بسـت بــر خیـل عدو تنگ؟                        کـی بـر بـدن آمد نود زخمش به یک جنگ؟

کـی جــز علی بـــر خصـم خـود شمشیر بخشید؟                   کـی جـز علـی یک شب چهـل منــزل درخشید؟

کـی مثـل حیـدر جـوشن بی پشـت پوشید؟                             کــی در تمــام جنگ هــا چون او خروشید؟

کـی جـز علـی از اشـک طفلی داشـت پروا؟                          کــی غیــر حیــدر بــا محمــد کــرده نجوا؟

ای اهــل عـــالـم آیـــۀ اکمـال دین چیست؟                             ایــن «لافتــی الاعلـــی» دربـاره کیست؟

آن کس که خواندش خواجۀ کل،«کلّ دین»کیست؟                میــزان حــق غیـر از امیرالمومنین کیست؟

ای تیـغ حـــق از«بــدر» تــا «صفین» حیدر!                       نفــس محمــد یــــا ابـــوالسبطین حیــدر!

شیــر خــــدا و شیـــر پیغمبـــر تــــویی تــو                          حیــدر تــویی، حیــدر تویی، حیدر تویی تو

تــو مصطفـی را مهــری و قهـری علی جـان                        او شهـر علـــم و تــو درِ شهری علی جان

ایـن شهــر غیــــر از تـــــو در دیگــــر نــدارد                      اســلام جـــز تـــــو یـــا علــی حیدر ندارد

تـــو پــــای تـــا ســــر رحمـــةٌ للعــالمینی                              هـــم جــان شیـرین نبی، هـم جانشینی

مـن کیستـم یـــک قطــــرۀ نـــاچیـزِ نــاچیز                            کــز بحـــر جـــودت گشتــه ام لبـریـزِ لبـریز

بـی تـــو خـــدا را بنــدگـی کـــردم؟ نکــردم                           جــز بــــا ولایـــت زنــدگی کــردم؟ نکـردم

تـــابـیـد از اول در دلــــم نــــــور هــــدایــت                         هــرگـز نخــوانـدم یــک نمــــاز بــی ولایت

یــک بـــاغ گـل دارم، اگــر خــارم علـی جان                        هرکس که هستم دوستت دارم علی جان

لطـف غیـــورت کــی مـــــرا وا مـی گـــذارد؟                        کــی در جهنــم دوستــت پـــا می گـذارد؟

دوزخ کــه جــای دوستـان مــرتضی نیست!                          آخــر جهنــم را مگــر شـرم و حیا نیست؟!

حتـی اگــــر در قعـــر دوزخ پـــــا گـــــــذارم                         از شعلــه هــای خشــم آن بـــاکـی نـدارم

بــا ایـــن سخـــن داد از درون دل بـــــــرآرم                         آتـش مســوزان! مـن علــی را دوست دارم

"میثم"همین است و همین است و جز این نیست

دیــن جــــــــز تــــــولای امیـــرالمــومنین نیست

سرودی دیگر در ولادت مولا علی علیه السلام

یا علی حرم شد حرم امشب از جلال تو

کعبه می زند دم به دم خنده بر جمال تو

مظهر عطا و رحمت و کرم تویی

زمزم و صفا و مروه و حرم تویی

مولا مولا خوش آمدی مولا مولا

روح کعبه پروانة تو شد

خانة خدا خانة تو شد

تو خانه زاد خدایی علی

تو هستی مصطفایی علی

عید میلادت مبارک باد

ای حرم، جمال جمیل خدا مبارکت

جان حضرت خاتم الانبیا مبارکت

ای دعا و روزه و نماز من علی

ای همای قلة نیاز من علی

مولا مولا خوش آمدی مولا مولا

من در سرای تو می زنم

من نفس برای تو می زنم

ولادتت عید معبود من

محبتت کل مقصود من

عید میلادت مبارک باد

از حرم رسد بر فلک نغمة علی علی

یا علی  دلم گشته از جلوة تو منجلی

ای شده تمام دین من ولایتت

شستشو دلم ز چشمة عنایتت

مولا مولا خوش آمدی مولا مولا

ای بهار من ای بهشت من

ای محبتت سرنوشت من

ز کودکی با تو بودم علی 

زبان به نامت گشودم علی

عید میلادت مبارک باد

تا دو چشم خود بر روی مصطفی گشوده ای

از رسول حق به یک اشاره دل ربوده ای

تو تلاوت کلام حیّ سرمدی

بر لبت بود نشان ز بوسة محمدی

مولا مولا خوش آمدی مولا مولا

ای تمام احمد خوش آمدی

هستی محمد خوش آمدی

تو جلوه کن یا علی  از حرم

حرم شد از مقدمت محترم

عید میلادت مبارک باد

خلقت جهان آمد از خلقت وجود تو

آسمانیان را بود ذکر حق سرود تو

ای ولایتت همیشه افتخار من

در هوای تو علی علی  شعار من

مولا مولا خوش آمدی مولا مولا

مکه و منایم تویی علی

مروه و صفایم تویی علی 

دو چشم من در حرم سوی تو است

نگاه من بر گل روی تو است

عید میلادت مبارک

سرود ولادت مولا امیرالمؤمنین علیه السلام

وجه رب العالمین

عروةالوثقای دین

مرشد روح الامین

جان ختم المرسلین

عید میلادت مبارک یا امیرالمؤمنین

ای ولایت را ولی

دل به مهرت منجلی

یا علی مولا علی

قبلة اهل یقین

عید میلادت مبارک یا امیرالمؤمنین 

ای فروغ جاودان

بر قدومت آسمان

تا سحر اختر فشان

از یسار و از یمین

عید میلادت مبارک یا امیرالمومنین  

ای نوایت دلستان

از محمد دل ستان

خنده کن قرآن بخوان

با نوایی دلنشین

عید میلادت مبارک یا امیرالمؤمنین 

ماه رویت دل گشا

پنجه ات مشکل گشا

پرده را کامل گشا

از جمال نازنین

عید میلادت مبارک یا امیرالمؤمنین

تا ابد روشنگری

از همه دل می بری

هم علی هم حیدری

هم امام المتقین

عید میلادت مبارک یا امیرالمؤمنین 

هم سمک گوید علی

هم فلک گوید علی

هم ملک گوید علی

در سما و در زمین

عید میلادت مبارک یا امیرالمؤمنین 

من غلام حیدرم

خاک پای قنبرم

تا به تن باشد سرم

دین من باشد همین

عید میلادت مبارک یا امیرالمؤمنین 

  ولادت حضرت علی علیه السلام

صحرای حجاز آمده رشک ارم امشب

عالم همه گردیده محیط کرم امشب

تکبیر بگوئید حرم شد حرم امشب

بیش از همه شب گشت حرم محترم امشب

در خانه زده صاحب خانه قدم امشب

بت ها همه گشتند به تعظیم خم امشب

در سیزده ماه رجب ماه مبارک

میلاد علی در حرم الله مبارک

این جان جهان است فدا باد جهانش

در قلب رسل چار کتاب است به شأنش

داده است خداوند به هر عصر نشانش

ریزد دُر توحید و نبوّت ز دهانش

پیوسته بود نام محمد به زبانش

ای کعبه در آغوش به بر گیر چو جانش

گلبوسه بزن صورت الله صمد را

تبریک بگو فاطمة بنت اسد را

ارکان حرم راست به سر شور ولایت

بت ها همه گشتند به توحید هدایت

زمزم به دوصد زمزمه کرده است روایت

کامشب به حرم نور علی گشته عنایت

نوری که نه مبدأ بود آن را نه نهایت

کز نور الهی کند این نور حکایت

این نور همان  است  که  پیش  از گِل آدم

تابید ز حُسن ازلی در دِل آدم

این نور فروغ بصر آدم و حوّاست

این نور همان راهبر نوح به دریاست

این نور تجلای خدا در دل سیناست

این نور عیان جلوه حق در یَد بیضاست

این نور همان معجزه فیض مسیحاست

این نور خطابی است که در طور به موساست

این نور فروغی است که در غیب نهان بود

این نور چراغی است که در عرش عیان بود

ای بحر تجلای اَزَل، این گهر تواست

ای معجزه صُنع خدا، این اثر تواست

ای روح الامین مرشد تو راهبر تواست

ای بیت، جمال اَحدِ دادگر تواست

ای آدم پاکیزه سرشت این پدر تواست

ای فاطمه بنت اسد این پسر تواست

بر روی دو دست تو یدالله مبارک

دیدار جمال اسدالله مبارک

آغوش گشوده است ز هم بیت الهش

کعبه، حرم امن خدا شد به پناهش

ارکان حرم تشنة یک نیم نگاهش

مادر شده محو شرف و عزّت و جاهش

در پاکی و در زهد، خداوند گواهش

پیغمبر اسلام بود چشم به راهش

تا بار دگر روح شریفش به تن آید

بر یاری او حیدر خیبر شکن آید

افتاده نفس در دل خلقت به شماره

از چشم سماوات روان گشته ستاره

مَه خندد و خورشید شده محو نظاره

جبریل به دیوار حرم کرده اشاره

وز شوق گریبان حرم گشته دوپاره

تا جلوه کند روی خداوند دوباره

ای اهل حرم باز حرم محترم آمد

تکبیر بگوئید علی از حرم آمد

این است که دیدند به هر عصر عیانش

این است که پیوسته زمانهاست زمانش

این است که برتر ز مکانهاست مکانش

آیات خدا ریخته از دُرج دهانش

پیوسته بود نام محمد به زبانش

بگرفته به بر خواجة لولاک چو جانش

لبهاش گل انداخته از بوسة احمد

انگار که قرآن شده نازل به محمد

این است که سر تا به قدم جان رسول است

شمشیر خدا، شیر خروشان رسول است

چون خرمن گل زینت دامان رسول است

از کودکی خویش نگهبان رسول است

قدر و نبأ و فاطر و فرقان رسول است

قدرش بشناسید که قرآن رسول است

قرآن که ز آغاز به احمد شده نازل

بر قلب وی، از قلب محمد شده نازل

ای بندگی درگه تو روح سیادت

ای مهر تو امضای قبولی عبادت

خوبان جهان را به درت روی ارادت

توحید به توحید تو داده است شهادت

بی دوستی ات خلق نگردیده سعادت

از یمن قدوم تو حرم یافت ولادت

تو شیر خدایی و محمد به تو نازد

و الله قسم خالق سرمد به تو نازد

ما مهر تو با شیر گرفتیم ز مادر

بی مهر تو ما را نبود روح به پیکر

جایی که بود پای تو بر دوش پیمبر

کس را نبود گفتن مدح تو میسّر

اوصاف تو را گفته خداوند مکرّر

گیرم که ببارد ز دهان همه گوهر

با هیچ زبان گفتن مدح تو نشاید

میثم چه بگوید چه بخواند چه سراید؟

در ولادت مولا علی علیه السلام

امشب حرم خدا حرم شد

از مقدم یار محترم شد

کعبه شده محو و مات و مدهوش

دیوار ز هم گشوده آغوش

هر قطعة سنگ، کوه طوری است

هر نخلة خشک، نخل نوری است

در زمزمه های آب زمزم

آوای علی علی است هر دم

ای هجر، شب وصال تبریک

مجد و شرف و جلال تبریک

هر ریگ روان شده ثناگو

با ذکر علی علی علی هو

 

سر زد ز صفا صفای مطلق

ای مرده بگو علی علی حق

حوران همه جان به کف نهادند

در پشت مقام ایستادند

بت های حرم به سجده رفتند

با هم، دم یا علی گرفتند

ای کعبه زهی زهی سعادت

میلاد تو شد از این ولادت

ای کعبه سعادتت مبارک

ای بیت، ولادتت مبارک

ای دختر شیر، شیر زادی

بر خلق جهان امیر زادی

این شیر خداست روی دستت

شمشیر خداست روی دستت

 

این جان محمد است، مادر

قرآن محمد است، مادر

تو حامل نور سرمد استی

تو مادر جان احمد استی

بر خویش ببال مام کعبه

طفل تو بُود امام کعبه

نوزاد تو پیر کائنات است

طفل تو امیر کائنات است

روزی که نبود نام هستی

می کرد علی خداپرستی

از صبح ازل علی، علی بود

پیوسته به هر ولی ولی بود

در بود و نبود مقتدا بود

او بود و محمد و خدا بود

 

ای نفس رسول و جان قرآن

ای دست خدا، زبان قرآن

خورشید بلند بام کعبه

از صبح ازل امام کعبه

ای خانة کعبه زادگاهت

ای صحنة حشر دادگاهت

تو احمد و احمد است حیدر

یک روح که دیده در دو پیکر

گفتار همارة تو تنزیل

شاگرد قدیمی تو جبریل

در لیلة قدر، قدر قدری

در صحنه بدر، بدر بدری

میدان نبرد پای بستت

شمشیر نیازمند دستت

 

تو قله عرش را امیری

یا همدم کودک صغیری؟

غیر از تو که، ای خدای را شیر

بخشیده به خصم خویش شمشیر؟

در ملک وسیع حق امامی

با پیر فقیر هم کلامی

با آنکه امام جمع بودی

در بزم فقیر، شمع بودی

تو مالک عرش در زمینی

حیف است میان ما نشینی

در عرش امام آفتابی

در فرش چرا ابوترابی؟

ای قلب تو خانة محمد

جای تو به شانة محمد

 

تو بت شکن و خداپرستی

بر شانه وحی بت شکستی

بت های حرم قیام کردند

بر تو همگی سلام کردند

هر بت که فتاد و بر زمین خفت

فریاد کشید و یا علی گفت

ای پشت سرت دعای کعبه

ای بت شکن خدای کعبه

ای مهر تو لطف بی نهایت

توحید و نبوت و ولایت

مهر تو بود تمام دینم

تا کور شود عدو من اینم

روزی که نه آب و نه گِلم بود

جای تو به خانة دلم بود

 

با مهر تو روی خود نمودم

با مهر تو چشم خود گشودم

دل را به ولات زنده کردم

گه گریه و گاه خنده کردم

ای شهد ولایت تو شیرم

ای کرده به عشق خود اسیرم

مادر که میان گاهواره

می کرد به صورتم نظاره

هر شب که به گاهواره خفتم

تا صبح علی علی شنفتم

صد شکر خدای را که هر دم

با دوستی تو رُشد کردم

عمری به محبتت اسیرم

تا با تو بمانم و بمیرم

ای مهر تو بود و هست میثم

فردا تو بگیر دست میثم